No hay lucha feminista sin Gaza

Se cumplen cinco meses del actual asalto genocida a la Franja de Gaza, setenta y seis años de colonialismo y limpieza étnica en Palestina; y aún las masacres en Gaza perpetradas por la maquinaria asesina sionista no han cesado sin escatimar esfuerzos para cortar todas las vías de subsistencia de los palestinos en Gaza, asediados por el estado de Israel y sus aliados cómplices desde hace diecisiete años.

Desamparados frente a los horrores del exterminio y la desposesión colonial, los palestinos en Gaza están sufriendo un ataque sistemático contra toda forma de vida. Vidas palestinas, hospitales, escuelas y la ya dilapidada infraestructura de la Franja han sido objeto de bárbaros ataques sionistas mientras el mundo entero ve las transmisiones en vivo de las caida de bombas de miles de toneladas financiadas con el dinero de contribuyentes de Estados Unidos. 

El 8 de marzo, Día Internacional de la Mujer, afirmamos que la máquina asesina sionista no distingue entre hombres y mujeres, adultos y niños. Se basa en la supresión y se ve amenazada por la mera existencia de los palestinos, especialmente los de Gaza, cuyos cuerpos son lugares de resistencia contra décadas de ataques israelíes y la continua confiscación colonial de tierras. 

Hoy estamos aquí por las mujeres y los hombres de Gaza, por los niños y los jóvenes de Gaza, por nuestras abuelas y nuestros abuelos, custodios de nuestra historia y nuestra memoria, y por todos aquellos que han hecho de Gaza una cuna popular por su valiente resistencia. Defendemos los ladrillos, el mar, las calles, los árboles. Defendemos los recuerdos del pasado y las esperanzas de futuro que hacen de Gaza nuestro hogar.

Casi todos los días vemos mujeres que dan a luz sin anestesia, madres asesinadas con bebés neonatos en el vientre, niños que han perdido a toda su familia, hombres que buscan a sus seres queridos bajo los escombros con sus propias manos y médicos obligados a amputar miembros a sus propios hijos sobre una mesa en una casa rodeada de tanques y francotiradores israelíes, carentes de cualquier equipo médico. Cientos de miles de nuestra gente en la parte norte de la Franja están sitiados, enfrentándose a una política sistemática de inanición como herramienta de la guerra genocida emprendida por la entidad sionista, con el objetivo de quebrar la resistencia de un pueblo oprimido y orgulloso. En cuanto a nuestros mayores que sobrevivieron a la Nakba de 1948, se encuentran de nuevo bajo una brutal campaña de matanzas y desplazamientos forzosos.

Nosotras, las mujeres de Gaza, nos negamos a que se utilicen los ideales feministas como arma al servicio de agendas coloniales y para justificar un ataque genocida. Rechazamos categóricamente la retórica explotadora del feminismo imperial que utiliza la violencia social a la que están sometidas las mujeres palestinas para encubrir las violaciones israelíes y la brutalización de los cuerpos de las mujeres y hombres palestinos. Rechazamos la instrumentalización del sufrimiento de las mujeres palestinas dentro de las estructuras patriarcales de su sociedad para vilipendiar y deshumanizar aún más a los hombres palestinos. Desde el inicio del genocidio, hemos visto cómo los principales medios de comunicación y los grupos autoproclamados feministas se apresuran a adoptar la propaganda sionista para demonizar la resistencia palestina y legitimar nuestro exterminio. Mientras los soldados sionistas violan los espacios más íntimos de las mujeres palestinas, estos mismos grupos permanecen en silencio… y son cómplices. 

En una muestra flagrante de misoginia colonial, los soldados israelíes han estado exhibiendo vídeos de ellos mismos hurgando y exhibiendo la lencería de mujeres palestinas desplazadas por la fuerza entre otros actos violentos.  Como parte integrante del aparato colonial, la violencia sexual contra las mujeres palestinas se pasa por alto. Los testimonios de violaciones, agresiones sexuales y torturas brutales que han sufrido las mujeres secuestradas en la Franja de Gaza bajo detención israelí no han suscitado el reconocimiento ni la solidaridad de las instituciones feministas liberales. 

Exigimos una acción inmediata para luchar contra todas las estructuras opresivas que permiten estos crímenes brutales. Ningún genocidio es feminista, aunque las soldados israelíes que se hacen selfies sobre los escombros de nuestras casas destruidas intenten decirnos lo contrario. 

No nos cabe duda de que los vídeos exhibidos por los soldados de ocupación en las redes sociales, celebrados con fanfarria, reflejan una mentalidad colonial en la que la violencia sexual es parte integral de su estructura, su función y sus prácticas. Hemos visto que grupos e instituciones permanecen impasibles, no se conmueven ante los testimonios de violación y tortura brutal que han sufrido las mujeres detenidas de la Franja de Gaza. 

No reconocen que el acoso sexual, las amenazas de violar a las familias de estas detenidas, soltar perros contra ellas, desnudarlas y privarlas de alimentos y de acceso a los baños son delitos que exigen una acción urgente a la altura de la gravedad de esta brutalidad. Por lo tanto, no creemos que todas las mujeres estén en la misma trinchera por el mero hecho de ser mujeres. Aquellas que están en posiciones de hacer bombas y tomar decisiones no pertenecen a nuestra lucha feminista y anticolonial; más bien, su feminismo sólo puede ser visto como una extensión de la clase dominante, impulsado únicamente para el servicio de sus intereses compartidos.

Hoy también afirmamos nuestro rechazo a la deshumanización de los hombres palestinos etiquetándolos como intrínsecamente violentos y salvajes. Hemos visto cómo estas representaciones orientalistas de hombres morenos intrínsecamente violentos y mujeres morenas indefensas y pasivas se han utilizado como pretexto para la invasión y la conquista, como se ha visto en Afganistán e Irak. Las luchas feministas y anticoloniales en Palestina están entrelazadas, y rechazamos el secuestro de nuestro movimiento para ponerlo al servicio de la propaganda sionista. 

Nos negamos a reducir la tragedia a meros números contados de una manera superficial que nos resta humanidad. Sobre todo porque estas cifras carecen de exactitud a la luz de los testimonios de las personas que se encuentran en Gaza en relación con los miles de desaparecidos, los que fueron enterrados apresuradamente y otros que permanecen bajo los escombros sin documentar. Las plazas, aceras, escuelas y hospitales de Gaza se han convertido en fosas comunes. Si tuviéramos que narrar el sufrimiento diario de nuestro pueblo en esta guerra genocida, necesitaríamos discursos interminables y tiempo infinito. De hecho, no bastaría años de esfuerzo para recopilar un archivo del sufrimiento de nuestro pueblo. El llanto de la madre de Hind no es más que una gota en el océano del llanto de las madres de Gaza, y el último adiós del abuelo de Rima a su "alma del alma" no es más que un atisbo de otras despedidas sangrientas que no se muestran en las pantallas y de las que ustedes no son testigos.

Nos duele que los exterminados se vean obligados a apuntar sus cámaras y fotografiar los cuerpos de sus seres queridos en momentos de despedida y dolor. Momentos que deberían ser sagrados han sido profanados, para ustedes. Los documentan para demostrar que todo esto está ocurriendo de verdad, convirtiendo sus imágenes en meras mercancías que  se intercambian entre ustedes como usuarios de plataformas de redes sociales. Se ha violado la santidad de la despedida, y a quienes han perdido a sus seres queridos se les ha privado del derecho a guardar luto y a honrar sus cuerpos con el entierro, si el cadáver fue encontrado.

Rechazamos la romantización de los palestinos que sufren bajo el genocidio, donde en Gaza no les queda más remedio que intentar sobrevivir. El mundo entero ha visto a mujeres médicas arriesgando sus vidas para salvar a los heridos; a mujeres recogiendo leña para cocinar alimentos para sus familias en medio del continuo bloqueo de gas por parte de la ocupación; a mujeres desplazadas horneando pan en tiendas temporales, y a nuestras madres del norte haciendo pan con comida de animal en medio de la escasez de ayuda y la farsa de los envíos de ayuda; que no son más que una trampa que conduce a nuestro pueblo a una muerte inevitable. Han visto a mujeres fabricando pañales en medio de una grave escasez de suministros, y a mujeres palestinas ofreciéndose voluntarias para dar clases a niños desplazados tras el ataque sistemático de la ocupación contra las escuelas y la educación en Gaza. Esto no debería suscitar su admiración, sino más bien vergüenza. La vergüenza del fracaso de todos para poner fin a este sufrimiento; la vergüenza de la complicidad en el genocidio de nuestro pueblo, y la vergüenza de obligar a nuestras mujeres a soportar el tormento en aras de la supervivencia.

En nuestra lucha continua por la liberación y nuestro derecho a la autodeterminación, somos plenamente conscientes de que nuestros destinos están entrelazados con nuestras hermanas y hermanos oprimidos en la lucha mundial, desde Sudán y el Congo, Haití y Tigray, Cachemira y el Sáhara Occidental, hasta Siria, Yemen, Afganistán e Irak. Esto es en oposición a los regímenes capitalistas, imperialistas y coloniales y a su brutalidad, y a sus intentos de instaurar, normalizar y financiar el salvajismo sionista, con el objetivo de convertir Gaza en una lección para todos los desdichados de la tierra que han elegido el camino de la resistencia. 

Debemos reconocer hoy que poderes coloniales no dejará de cobrar más vidas, tanto fuera como dentro de Palestina, a menos que actuemos inmediatamente y por todos los medios disponibles para detener el genocidio y levantar el asedio, con el objetivo de desmantelar el proyecto colonial en la región. Como hemos afirmado antes, lo reiteramos: nuestros destinos están entrelazados.

Con urgencia, se debe movilizar  fuerzas revolucionarias y solidarias e intensificar el trabajo para:

• Un alto al fuego inmediato e incondicional.

• El levantamiento del asedio/bloqueo a la Franja de Gaza y la apertura permanente e incondicional del paso fronterizo de Rafah, ya que es el único paso para la circulación de personas.

• Poner fin al comercio bélico de seres humanos, que implica el pago de cantidades absurdas a una empresa privada de traficantes de sangre afiliada al régimen egipcio que asedia la Franja desde hace años.

• El retorno inmediato a sus hogares de las personas desplazadas por la fuerza y el desplazamiento.

• La liberación inmediata de todos los detenidos que fueron secuestrados en la Franja de Gaza.

• El corte de los suministros a la entidad sionista, especialmente de armas, suministros y mercancías.

• Responsabilizar a todos los implicados en la guerra genocida, incluidos políticos, plataformas mediáticas, instituciones de ayuda y organizaciones internacionales.

• Rechazar la imposición de soluciones políticas en medio del fuego del asalto genocida contra la Franja de Gaza y su pueblo, y afirmar que entablar tales discusiones constituye un crimen contra nosotros que sirve sólo a los objetivos de los agresores.

Gloria a la resistencia de pueblo oprimidos. Viva nuestra lucha internacional. Abajo los regímenes colonizadores y tiránicos. Abajo las cárceles. Abajo las fronteras. Abajo el capitalismo. Abajo el imperialismo.

Nadie es libre hasta que todos seamos libres

Sin Gaza no hay futuro

No hay lucha feminista sin Gaza

Non c’è lotta femminista senza Gaza

A cinque mesi dall'inizio dell’attuale assalto genocida alla Striscia di Gaza e a settantasei anni di colonialismo di insediamento e pulizia etnica in Palestina, i massacri compiuti a Gaza dalla macchina assassina sionista non si sono fermati, non risparmiando alcuno sforzo per tagliare tutte le possibili vie di sopravvivenza ai palestinesi di Gaza, assediati da israele e dai suoi alleati da diciassette anni. 

Abbandonati di fronte agli orrori dello sterminio e dell'espropriazione coloniale, i palestinesi di Gaza stanno ora subendo anche un'offensiva sistematica contro ogni forma di vita. Le vite palestinesi, gli ospedali, le scuole e le infrastrutture già malridotte della Striscia sono oggetto di barbarici attacchi sionisti, mentre il mondo intero assiste alle trasmissioni in diretta di bombe dal peso di migliaia di tonnellate (finanziate con i soldi di chi paga le tasse) che cadono sulla nostra gente a Gaza. 

L'8 marzo - Giornata internazionale della donna - affermiamo che la macchina assassina sionista non fa differenza tra uomo e donna, adulto e bambino. Si fonda infatti sullo sterminio ed è minacciata dalla sola esistenza dei palestinesi, in particolare di quelli di Gaza, i cui corpi stessi sono siti di resistenza contro decenni di attacchi israeliani e la continua espropriazione coloniale della terra. 

Siamo qui oggi per le donne e gli uomini di Gaza, per i bambini e i giovani di Gaza, per le nostre nonne e i nostri nonni, i custodi della nostra storia e della nostra memoria, e per tutti coloro che hanno reso Gaza la culla popolare per la sua strenua resistenza. Difendiamo i mattoni, il mare, le strade, gli alberi. Difendiamo le memorie del passato e le speranze per il futuro che fanno di Gaza la nostra casa. 

Quasi ogni giorno vediamo donne palestinesi partorire in condizioni non sicure, madri uccise con i nascituri nel grembo, bambini che hanno perso le loro intere famiglie, uomini che cercano i loro cari sotto le macerie a mani nude e medici costretti ad amputare gli arti dei loro stessi figli sul tavolo di una casa circondata da carri armati e cecchini israeliani, senza alcuna attrezzatura medica. In centinaia di migliaia della nostra gente nella parte settentrionale della Striscia di Gaza sono assediati e devono far fronte a una politica di inedia sistematica, strumento della guerra genocida condotta dall'entità sionista, che mira a spezzare la resilienza di un popolo oppresso e orgoglioso. Per quanto riguarda i nostri anziani che sono sopravvissuti alla Nakba del 1948, si trovano ancora una volta sotto una brutale campagna di massacro e di sfollamento forzato. 

Noi, donne di Gaza, rifiutiamo che gli ideali femministi siano usati come armi al servizio di progetti coloniali e per giustificare un'aggressione genocida. Rifiutiamo categoricamente la retorica sfruttante del femminismo imperialista che utilizza la violenza sociale a cui sono sottoposte le donne palestinesi per proteggere le violazioni israeliane e la brutalizzazione dei corpi delle donne e degli uomini palestinesi. Rifiutiamo che la sofferenza delle donne palestinesi all'interno delle strutture patriarcali della loro società venga strumentalizzata per diffamare e disumanizzare ulteriormente gli uomini palestinesi. Dall'inizio del genocidio, abbiamo visto i canali di informazione più noti e gruppi che si definiscono femministi correre ad adottare la propaganda sionista per demonizzare la resistenza palestinese e legittimare il nostro sterminio. Nel frattempo, mentre i soldati israeliani violano gli spazi più intimi delle donne palestinesi e oggettivizzano le nostre vite in maniere raccapriccianti, questi stessi gruppi rimangono in silenzio... e complici. 

In una flagrante dimostrazione di misoginia coloniale, i soldati israeliani hanno mostrato filmati in cui rovistavano e mostravano capi intimi di donne palestinesi sfollate con la forza.  In quanto parte integrante dell'apparato coloniale - della sua struttura, funzione e pratica -, la violenza sessuale contro le donne palestinesi viene convenientemente trascurata. Le testimonianze di stupri, aggressioni sessuali e torture brutali che le donne palestinesi rapite dalla Striscia di Gaza hanno subito durante la detenzione israeliana non hanno suscitato né riconoscimento né solidarietà da parte delle istituzioni femministe liberali. Le donne palestinesi hanno subito molestie sessuali e minacce di stupro nei confronti dei loro familiari. Hanno avuto cani sguinzagliati contro di loro, sono state spogliate e private del cibo e dell'accesso ai bagni per giorni. Chiediamo un'azione immediata per combattere tutte le strutture di oppressione che permettono questi crimini brutali. Nessun genocidio è femminista, anche se le soldatesse israeliane che si fanno i selfie sulle macerie delle nostre case distrutte cercano di dirvi il contrario. Non siamo tutti dalla stessa parte della trincea: coloro che hanno scelto di fabbricare il consenso per il genocidio, sia in maniera diretta producendo bombe sia approvando politiche per la caduta delle bombe, non appartengono alla nostra lotta femminista e anticoloniale; il loro femminismo può essere visto solo come un'estensione della classe dominante, guidata unicamente dai propri interessi. 

Oggi affermiamo anche il nostro rifiuto della disumanizzazione degli uomini palestinesi e della perpetuazione di luoghi comuni razzisti e coloniali sui colonizzati.  Abbiamo assistito alle rappresentazioni orientaliste degli uomini razzializzati come intrinsecamente violenti e delle donne razzializzate come impotenti e passive, rappresentazioni usate come pretesto per invasioni e conquiste, come anche in Afghanistan e in Iraq. Le lotte femministe e anticoloniali in Palestina sono intrecciate e rifiutiamo il dirottamento del nostro movimento al servizio della propaganda sionista.

Ci rifiutiamo di ridurre i palestinesi massacrati a meri numeri raccontati in modo sommario sminuendo la nostra umanità. Anche le sconcertanti statistiche che vediamo nei telegiornali sono imprecise alla luce delle testimonianze delle persone sul campo, così come dei giornalisti e dei funzionari medici palestinesi, riguardo alle migliaia di persone scomparse, a quelle che sono state frettolosamente sepolte e ad altre che rimangono sotto le macerie senza che vengano documentate. Le piazze, i marciapiedi, le scuole e gli ospedali di Gaza sono diventati delle fosse comuni. Se dovessimo raccontare la sofferenza quotidiana del nostro popolo in questo genocidio, avremmo bisogno di discorsi infiniti e di un'eternità di dolore. Non basterebbe compilare un archivio delle perdite del nostro popolo. Il pianto della madre di Hind non è che una goccia nell'oceano dei pianti delle madri palestinesi, e l'ultimo saluto del nonno di Rima “all’anima della sua anima" è solo un frammento di migliaia di altri addii, fatti nei corridoi degli ospedali, nelle case distrutte e in silenziose preghiere. 

Ci addolora che coloro che sono sotto sterminio siano costretti a puntare le loro fotocamere verso i corpi dei loro cari nei momenti di addio e di dolore. Momenti che dovrebbero essere sacri sono stati profanati, per voi. I palestinesi li documentano per "dimostrare" che tutto questo sta accadendo davvero. Coloro che hanno perso i loro cari sono stati privati del diritto di piangere e di onorare i loro corpi con una sepoltura adeguata. Poiché l'intimità dell'addio è stata violata, il minimo che le persone solidali possano fare è non trasformare queste immagini in merce di dolore performativo, ma mobilitare la nostra rabbia e il nostro dolore in azione politica. 

Rifiutiamo la romanticizzazione della sofferenza palestinese sotto genocidio, persone a cui non è rimasta altra scelta che cercare di sopravvivere. Il mondo intero ha visto dottoresse palestinesi che rischiano la vita per salvare i feriti, donne che raccolgono legna da ardere per cucinare per le loro famiglie mentre israele continua a bloccare il gas da cucina, donne sfollate che cucinano il pane in tende di fortuna, e le nostre madri nel nord di Gaza che fanno il pane con il mangime per animali fra la scarsità di aiuti e la farsa degli aiuti ‘dal cielo’. Avete visto madri che preparavano pannolini in una situazione di grave carenza di rifornimenti e donne palestinesi che si offrivano volontarie per dare lezioni ai bambini sfollati dopo che israele aveva sistematicamente preso di mira le scuole e l'istruzione a Gaza. Questo non dovrebbe suscitare la vostra ammirazione, ma piuttosto vergogna, vergogna per il fallimento di ciascuno nel porre fine a questa sofferenza, vergogna per la complicità nel genocidio del nostro popolo e vergogna per il costringere le nostre donne a sopportare questo tormento per sopravvivere. 

Nella nostra lotta per la liberazione della Palestina e per il nostro diritto all’autodeterminazione, siamo pienamente consapevoli che i nostri destini sono intrecciati con quelli delle nostre sorelle e dei nostri fratelli oppressi in tutto il mondo, dal Sudan e dal Congo, da Haiti e dal Tigray, dal Kashmir e dal Sahara occidentale, alla Siria, allo Yemen, all'Afghanistan e all'Iraq. Questo in opposizione ai regimi capitalisti, imperialisti e coloniali, alla loro brutalità e ai loro tentativi di normalizzare e finanziare la barbarie sionista, cercando di dare una lezione a Gaza per tutti i dannati della terra che scelgono la strada della resistenza. 

Oggi dobbiamo riconoscere che le potenze coloniali mieteranno altre vite, sia fuori che dentro la Palestina, a meno che non agiamo immediatamente e con tutti i mezzi disponibili per fermare il genocidio, terminare l'assedio e demolire il progetto coloniale nella regione. Come abbiamo già affermato in passato, lo ribadiamo: i nostri destini sono intrecciati.

Mobilitate forze rivoluzionarie e intensificate il vostro lavoro per:

• Un cessate il fuoco immediato e incondizionato.

• La conclusione dell'assedio sulla Striscia di Gaza e l'apertura permanente e incondizionata del confine di Rafah, in quanto unico passaggio possibile per la circolazione delle persone. 

• Porre fine alle imprese che traggono profitto dalla sofferenza dei palestinesi. Ciò include l'obbligo che rendano conto coloro che hanno costretto i palestinesi che vogliono lasciare Gaza a pagare cifre assurde a una società privata affiliata al regime egiziano, che da diciassette anni collabora con israele nel suo blocco della Striscia di Gaza.

• Il ritorno immediato alle loro case di coloro che sono stati sfollati con la forza in tutta la Striscia di Gaza.

• Il rilascio immediato di tutti i detenuti rapiti dalle forze israeliane nella Striscia di Gaza.

• Porre fine alla vendita di armi all'entità sionista.

• Boicottare i prodotti israeliani e disinvestire dalle aziende che sono partner dell'occupazione israeliana. 

• Ritenere responsabili tutti coloro che sono complici di questa guerra genocida, compresi i politici, le piattaforme mediatiche e le organizzazioni internazionali.

• Rifiutare l'imposizione di discussioni politiche mentre i palestinesi continuano a essere massacrati a centinaia ogni giorno. Impegnarsi in dibattiti sotto il fuoco dell'assalto genocida alla Striscia di Gaza non farà altro che prolungare le sofferenze del suo popolo. Cessate il fuoco ora.

Gloria alla resistenza. Lunga vita alla nostra lotta internazionale. Che cadano i regimi coloniali e tirannici. Che cadano le prigioni. Che cadano i confini. Che cada il capitalismo. Che cada l'imperialismo. 

Nessuno è libero finché non siamo tutti liberi

Non c'è futuro senza Gaza

Non c'è lotta femminista senza Gaza

Κανένας φεμινιστικός αγώνας χωρίς τη Γάζα

Πέντε μήνες μετά τη συνεχιζόμενη γενοκτονική επίθεση στη Λωρίδα της Γάζας και εβδομήντα έξι χρόνια αποικιοκρατίας εποίκων και εθνοκάθαρσης στην Παλαιστίνη, οι σφαγές που έγιναν στη Γάζα από τη σιωνιστική μηχανή δολοφονίας δεν έχουν σταματήσει, χωρίς να φείδονται προσπαθειών για να κόψουν όλα τα σωτήρια από τους Παλαιστίνιους στη Γάζα, που βρίσκονται υπό πολιορκία από το Ισραήλ και τους συμμάχους του εδώ και δεκαεπτά χρόνια.

 Εγκαταλελειμμένοι αντιμέτωποι με τη φρίκη της αποικιακής εξόντωσης και στερήσεως, οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα υφίστανται τώρα επίσης συστηματική στόχευση όλων των μορφών ζωής. Οι ζωές των Παλαιστινίων, τα νοσοκομεία, τα σχολεία και η ήδη ερειπωμένη υποδομή της Λωρίδας έχουν δεχθεί σιωνιστικές βάρβαρες επιθέσεις καθώς ολόκληρος ο κόσμος παρακολουθεί ζωντανές εκπομπές βομβών χιλιάδων τόνων, που χρηματοδοτούνται από τα χρήματα των φορολογουμένων, που πέφτουν στον λαό μας στη Γάζα.

 Στις 8 Μαρτίου - Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας - βεβαιώνουμε ότι η σιωνιστική μηχανή δολοφονίας δεν διακρίνει καμία διαφορά μεταξύ άνδρα και γυναίκας, ενήλικα και παιδιού. Βασίζεται στη διαγραφή και απειλείται από την απλή ύπαρξη των Παλαιστινίων, ειδικά εκείνων στη Γάζα, των οποίων τα σώματα αποτελούν τόπους αντίστασης ενάντια στις δεκαετίες ισραηλινών επιθέσεων και τη συνεχιζόμενη αποικιακή κατάληψη γης. Αντίθετα, δεκαετίες αποικιακής βίας από εποίκους;

Στεκόμαστε σήμερα εδώ για τις γυναίκες και τους άνδρες της Γάζας, για τα παιδιά και τους νέους της Γάζας, για τις γιαγιάδες και τους παππούδες μας, τους θεματοφύλακες της ιστορίας και της μνήμης μας και για όλους εκείνους που έχουν κάνει τη Γάζα λαϊκό λίκνο για τη γενναία αντίστασή της. Υποστηρίζουμε τα τούβλα, τη θάλασσα, τους δρόμους, τα δέντρα. Υποστηρίζουμε τις αναμνήσεις του παρελθόντος καθώς και τις ελπίδες για το μέλλον που κάνουν τη Γάζα το σπίτι μας.

Σχεδόν καθημερινά βλέπουμε Παλαιστίνιες να γεννούν σε επικίνδυνες συνθήκες, μητέρες να σκοτώνονται με αγέννητα μωρά στη μήτρα τους, παιδιά που έχουν χάσει ολόκληρες τις οικογένειές τους, άνδρες να αναζητούν αγαπημένα πρόσωπα κάτω από τα ερείπια με γυμνά χέρια και γιατρούς να αναγκάζονται να ακρωτηριάσουν μέλη των παιδιών τους σε ένα τραπέζι σε ένα σπίτι που περιβάλλεται από σιωνιστικά τανκς και ελεύθερους σκοπευτές, χωρίς ιατρικό εξοπλισμό. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι μας στο βόρειο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας πολιορκούνται, αντιμετωπίζοντας μια συστηματική πολιτική λιμοκτονίας ως εργαλείο του γενοκτονικού πολέμου που διεξάγει η σιωνιστική οντότητα, με στόχο να σπάσει την αντοχή ενός καταπιεσμένου και περήφανου λαού. Όσο για όσους από τους μεγαλύτερους μας επέζησαν από τη Nakba του 1948, βρίσκονται για άλλη μια φορά κάτω από μια βάναυση εκστρατεία σφαγής και αναγκαστικού εκτοπισμού.

Εμείς, οι γυναίκες της Γάζας, αρνούμαστε να οπλίσουμε τα φεμινιστικά ιδανικά στην υπηρεσία της αποικιακής ατζέντας και για τη δικαιολόγηση μιας γενοκτονικής επίθεσης. Απορρίπτουμε κατηγορηματικά την εκμεταλλευτική ρητορική του ιμπεριαλιστικού φεμινισμού που χρησιμοποιεί κοινωνική βία στην οποία υφίστανται οι Παλαιστίνιες γυναίκες προκειμένου να whitewash τις ισραηλινές παραβιάσεις και τη θηριωδία των σωμάτων Παλαιστινίων γυναικών και ανδρών. Απορρίπτουμε τον οπλισμό του πόνου των Παλαιστινίων γυναικών μέσα στις πατριαρχικές δομές της κοινωνίας τους με σκοπό την περαιτέρω δυσφήμιση και απανθρωποποίηση των Παλαιστινίων ανδρών. Από την έναρξη της γενοκτονίας, έχουμε δει κύρια μέσα ενημέρωσης και αυτοαποκαλούμενες φεμινιστικές ομάδες να σπεύδουν να υιοθετήσουν σιωνιστική προπαγάνδα για να δαιμονοποιήσουν την Παλαιστινιακή αντίσταση και να νομιμοποιήσουν την εξόντωσή μας. Εν τω μεταξύ, καθώς οι σιωνιστές στρατιώτες παραβιάζουν τους πιο οικείους χώρους των Παλαιστινίων γυναικών και αντικειμενοποιούν την ύπαρξή μας με φρικιαστικό τρόπο, αυτές οι ίδιες ομάδες παραμένουν σιωπηλές… και συνένοχες.

Σε μια κατάφωρη επίδειξη αποικιακού μισογυνισμού, οι Ισραηλινοί στρατιώτες επιδεικνύουν βίντεο από τους ίδιους που χουφτώνουν και παρελαύνουν με εσώρουχα βίαια εκτοπισμένων Παλαιστινίων γυναικών. Ως αναπόσπαστο μέρος του αποικιακού μηχανισμού - η δομή, η λειτουργία και η πρακτική του - η σεξουαλική βία κατά των Παλαιστινίων γυναικών παραβλέπεται εύκολα. Οι μαρτυρίες βιασμού, σεξουαλικής επίθεσης και βίαιων βασανιστηρίων που υπέστησαν οι παλαιστίνιες γυναίκες που απήχθησαν από τη Λωρίδα της Γάζας υπό ισραηλινή κράτηση δεν προκάλεσαν αναγνώριση ή αλληλεγγύη από τα φιλελεύθερα φεμινιστικά ιδρύματα. Οι Παλαιστίνιες έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση και απειλές για βιασμό των μελών της οικογένειάς τους. Έστειλαν σκυλιά πάνω τους, τις ξεγυμνώσαν και τις στέρησαν τροφή και πρόσβαση σε τουαλέτες για μέρες. Απαιτούμε άμεση δράση για την καταπολέμηση όλων των καταπιεστικών δομών που επιτρέπουν αυτά τα βάναυσα εγκλήματα. Καμία γενοκτονία δεν είναι φεμινιστική, ακόμα κι όταν οι Ισραηλινές στρατιώτες που βγάζουν selfie στα ερείπια των κατεστραμμένων σπιτιών μας προσπαθούν να σας πουν το αντίθετο. Δεν είμαστε όλες στο ίδιο χαράκωμα: όσοι επέλεξαν να κατασκευάσουν τη συναίνεση για γενοκτονία, είτε φτιάχνουν άμεσα βόμβες είτε περνούν πολιτικές για να πέσουν οι βόμβες, δεν ανήκουν στον φεμινιστικό, αντιαποικιακό μας αγώνα. Ο φεμινισμός τους μπορεί να θεωρηθεί μόνο ως προέκταση της άρχουσας τάξης, καθοδηγούμενη αποκλειστικά από τα κοινά τους συμφέροντα.

Σήμερα, επιβεβαιώνουμε επίσης την απόρριψή μας για την απανθρωποποίηση των Παλαιστινίων ανδρών και τη διαιώνιση ρατσιστικών και αποικιακών τροπών για τους αποικισμένους. Έχουμε δει αυτές τις οριενταλιστικές απεικονίσεις των εγγενώς βίαιων μελαμψών ανδρών.

Αρνούμαστε να αναγάγουμε τους σφαγιασμένους Παλαιστίνιους σε απλούς αριθμούς που εξιστορούνται με πρόχειρο τρόπο που υποβαθμίζει την ανθρωπιά μας. Ακόμη και τα συγκλονιστικά στατιστικά στοιχεία που βλέπουμε στις ειδήσεις είναι ανακριβή υπό το φως των μαρτυριών ανθρώπων στο έδαφος, καθώς και Παλαιστινίων δημοσιογράφων και ιατρικών αξιωματούχων, σχετικά με χιλιάδες αγνοούμενους, αυτούς που θάφτηκαν βιαστικά και άλλους που παραμένουν κάτω από τα ερείπια χωρίς έγγραφα. Οι πλατείες, τα πεζοδρόμια, τα σχολεία και τα νοσοκομεία της Γάζας έχουν γίνει όλοι ομαδικοί τάφοι. Αν επρόκειτο να αφηγηθούμε τα καθημερινά βάσανα του λαού μας σε αυτή τη γενοκτονία, θα χρειαζόμασταν ατελείωτες ομιλίες και μια αιωνιότητα πόνου. Η σύνταξη ενός αρχείου των απωλειών του λαού μας δεν θα αρκούσε. Οι κραυγές της μητέρας του Hind δεν είναι παρά μια σταγόνα στον ωκεανό των κραυγών των μητέρων της Παλαιστίνης και ο τελευταίος αποχαιρετισμός του παππού της Rima στην «ψυχή της ψυχής» του είναι απλώς μια γεύση από χιλιάδες άλλους αποχαιρετισμούς, που γίνονται στους διαδρόμους των νοσοκομείων, στα κατεστραμμένα σπίτια , και σιωπηλές προσευχές.

Μας πονάει που όσοι βρίσκονται υπό εξόντωση αναγκάζονται να στρέφουν τις κάμερές τους προς τα σώματα των αγαπημένων τους σε στιγμές αποχαιρετισμού και θλίψης. Στιγμές που προορίζονται να είναι ιερές έχουν βεβηλωθεί, για εσάς. Οι Παλαιστίνιοι τα τεκμηριώνουν για να «αποδείξουν» ότι όλα αυτά όντως συμβαίνουν. Όσοι έχασαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα στερήθηκαν το δικαίωμα να θρηνήσουν και να τιμήσουν τα σώματά τους με την κατάλληλη ταφή. Καθώς η ιδιωτικότητα του αποχαιρετισμού έχει παραβιαστεί, το λιγότερο που μπορούν να κάνουν οι αλληλέγγυοι είναι να μην μετατρέψουν αυτές τις εικόνες σε εμπορεύματα παραστατικής θλίψης, αλλά να κινητοποιήσουν την οργή και τη θλίψη μας σε πολιτική δράση.

Απορρίπτουμε τη ρομαντικοποίηση του πόνου των Παλαιστινίων υπό τη γενοκτονία, καθώς δεν έχουν άλλη επιλογή από το να προσπαθήσουν να επιβιώσουν. Όλος ο κόσμος έχει δει παλαιστίνιες γυναίκες γιατρούς να διακινδυνεύουν τη ζωή τους για να σώσουν τους τραυματίες, γυναίκες να μαζεύουν καυσόξυλα για να μαγειρεύουν για τις οικογένειές τους εν μέσω του συνεχιζόμενου αποκλεισμού του ισραηλινού φυσικού αερίου, εκτοπισμένες γυναίκες να ψήνουν ψωμί σε αυτοσχέδιες σκηνές και μητέρες μας στη βόρεια Γάζα να φτιάχνουν ψωμί από ζωοτροφές εν μέσω της σπανιότητας της βοήθειας και των φαρσοκωμωδιών των σταγόνων βοήθειας. Έχετε δει μητέρες να φτιάχνουν πάνες υπό σοβαρή έλλειψη προμηθειών και Παλαιστίνιες γυναίκες να δίνουν εθελοντικά μαθήματα σε εκτοπισμένα παιδιά μετά τη συστηματική σιωνιστική στόχευση σχολείων και εκπαίδευσης στη Γάζα. Αυτό δεν πρέπει να προκαλεί τον θαυμασμό σας, αλλά μάλλον ντροπή, τη ντροπή για την αποτυχία όλων να τερματίσουν αυτά τα δεινά, τη ντροπή της συνενοχής στη γενοκτονία του λαού μας και τη ντροπή να αναγκάζουμε τις γυναίκες μας να υπομείνουν αυτό το μαρτύριο για να επιβιώσουν.

Στον αγώνα μας για την παλαιστινιακή απελευθέρωση και το δικαίωμά μας στην αυτοδιάθεση, γνωρίζουμε πλήρως ότι η μοίρα μας είναι συνυφασμένη με τα καταπιεσμένα αδέρφια μας, αδελφές και αδερφούς μας σε όλο τον κόσμο, από το Σουδάν και το Κονγκό, την Αϊτή και το Tigray, το Κασμίρ και τη Δυτική Σαχάρα, μέχρι τη Συρία , Υεμένη, Αφγανιστάν και Ιράκ. Αυτό είναι σε αντίθεση με τα καπιταλιστικά, ιμπεριαλιστικά, αποικιακά καθεστώτα και τη βαρβαρότητά τους, και τις προσπάθειές τους να εξομαλύνουν και να χρηματοδοτήσουν τη σιωνιστική αγριότητα, προσπαθώντας να κάνουν ένα μάθημα από τη Γάζα για όλους τους άθλιους της γης που επιλέγουν τον δρόμο της αντίστασης.

Πρέπει να αναγνωρίσουμε σήμερα ότι οι αποικιακές δυνάμεις θα διεκδικήσουν περισσότερες ζωές, τόσο έξω όσο και εντός της Παλαιστίνης, εκτός εάν ενεργήσουμε άμεσα και με όλα τα διαθέσιμα μέσα για να σταματήσουμε τη γενοκτονία, να άρουμε την πολιορκία και να διαλύσουμε το αποικιακό σχέδιο στην περιοχή. Όπως έχουμε υποστηρίξει στο παρελθόν, επαναλαμβάνουμε: οι μοίρες μας είναι αλληλένδετες.

Κινητοποίηση επαναστατικών δυνάμεων και κλιμάκωση της εργασίας για:

 • Άμεση και άνευ όρων κατάπαυση του πυρός.

• Άρση της πολιορκίας στη Λωρίδα της Γάζας και διάνοιξη των συνόρων της Ράφα μόνιμα και άνευ όρων, καθώς είναι το μοναδικό πέρασμα για τη μετακίνηση ανθρώπων.

• Τερματισμός επιχειρήσεων που αποκομίζουν κέρδη από την ταλαιπωρία των Παλαιστινίων. Αυτό περιλαμβάνει τη λήψη λογαριασμών όσων κάνουν τους Παλαιστίνιους που θέλουν να φύγουν από τη Γάζα να πληρώνουν παράλογα ποσά σε μια ιδιωτική εταιρεία που συνδέεται με το αιγυπτιακό καθεστώς, η οποία συνεργάζεται με το Ισραήλ στον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας εδώ και δεκαεπτά χρόνια.

• Την άμεση επιστροφή όσων εκτοπίστηκαν βίαια σε όλη τη Λωρίδα της Γάζας στα σπίτια τους.

• Την άμεση απελευθέρωση όλων των κρατουμένων που απήχθησαν από τις ισραηλινές δυνάμεις από τη Λωρίδα της Γάζας.

• Τερματισμός των πωλήσεων όπλων στη σιωνιστική οντότητα.

• Μποϊκοτάζ στα ισραηλινά προϊόντα και στις εταιρείες που συνεργάζονται με την ισραηλινή κατοχή.

• Να λογοδοτήσουν όλοι όσοι συνένοχοι στον γενοκτονικό πόλεμο, συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών, των πλατφορμών μέσων ενημέρωσης και των διεθνών οργανισμών.

• Απόρριψη της επιβολής πολιτικών συζητήσεων ενώ οι Παλαιστίνιοι συνεχίζουν να σφαγιάζονται κατά εκατοντάδες καθημερινά. Η συμμετοχή σε συζητήσεις κάτω από τα πυρά της γενοκτονικής επίθεσης στη Λωρίδα της Γάζας θα παρατείνει μόνο τα δεινά του λαού της. Κατάπαυση του πυρός τώρα.

Δόξα στην αντίσταση. Ζήτω ο διεθνής μας αγώνας. Κάτω τα αποικιακά και τυραννικά καθεστώτα. Κάτω οι φυλακές. Κάτω τα σύνορα. Κάτω ο καπιταλισμός. Κάτω ο ιμπεριαλισμός.

Καμιά δεν είναι Ελεύθερη Μέχρι να Είμαστε Όλες Ελεύθερες

Κανένα Μέλλον Χωρίς τη Γάζα

Καμιά Φεμινιστική Αντίσταση Χωρίς τη Γάζα

Kein Feministischer Kampf Ohne Gaza

Fünf Monate nach dem andauernden völkermörderischen Angriff auf den Gazastreifen und sechsundsiebzig Jahren Siedlerkolonialismus und ethnischen Säuberungen in Palästina haben die Massaker, die von der zionistischen Tötungsmaschine im Gazastreifen durchgeführt werden, nicht aufgehört. Sie scheuen keine Mühe, alle Lebensadern von Palästinensern im Gazastreifen abzuschneiden, die seit siebzehn Jahren von Israel und seinen Verbündeten belagert werden.

Im Angesicht der Schrecken kolonialer Vernichtung und Enteignung, die sie erfahren mussten, werden die Palästinenser im Gazastreifen nun auch systematisch in allen Lebensformen angegriffen. Palästinensische Leben, Krankenhäuser, Schulen und die ohnehin marode Infrastruktur des Streifens sind Ziel barbarischer Angriffe der Zionisten geworden, während die ganze Welt live die Ausstrahlungen von Bomben im Gewicht von Tausenden von Tonnen verfolgt, die mit Steuergeldern finanziert werden und auf unser Volk im Gazastreifen fallen.

Am 8. März - dem Internationalen Frauentag - bekräftigen wir, dass die zionistische Tötungsmaschine keinen Unterschied zwischen Mann und Frau, Erwachsenem und Kind macht. Sie basiert auf Auslöschung und fühlt sich allein durch die Existenz der Palästinenser bedroht, insbesondere derer im Gazastreifen, deren Körper Ort des Widerstands gegen jahrzehntelange Gewalt des Siedlerkolonialismus sind.

Wir stehen hier heute für die Frauen und Männer in Gaza, für die Kinder und Jugendlichen in Gaza, für unsere Großmütter und Großväter, die Hüter unserer Geschichte und unseren Erinnerungen, und für all jene, die Gaza zu einer beliebten Wiege seines tapferen Widerstandes gemacht haben. Wir stehen für die Bausteine, das Meer, die Straßen, die Bäume. Wir stehen für Erinnerungen an die Vergangenheit und Hoffnungen für die Zukunft, die Gaza zu unserem Zuhause machen. 

Mittlerweile sehen wir fast jeden Tag palästinensische Frauen unter unsicheren Bedingungen Kinder zur Welt bringen, Mütter, die mit ungeborenen Babys in ihrem Bauch getötet werden, Kinder, die ihre gesamten Familien verloren haben, Männer, die mit bloßen Händen nach ihren Liebsten unter den Trümmern suchen, und Ärzte, die gezwungen sind, Gliedmaßen ihrer eigenen Kinder auf einem Tisch in einem von Panzern und Scharfschützen umgebenen Haus zu amputieren, ohne jegliche medizinische Ausrüstung. Hunderttausende unseres Volkes im nördlichen Teil des Gazastreifens werden belagert und sehen sich einer systematischen Aushungerungspolitik ausgesetzt, die ein Instrument des völkermörderischen Krieges der zionistischen Einheit ist und darauf abzielt, die Widerstandskraft eines unterdrückten und stolzen Volkes zu brechen. Die Älteren unter uns, die die Nakba von 1948 überlebt haben, sehen sich erneut einer brutalen Kampagne des Abschlachtens und der Zwangsumsiedlung ausgesetzt.

Wir, die Frauen von Gaza, weigern uns, feministische Ideale in den Dienst kolonialer Agenden und zur Rechtfertigung eines völkermörderischen Angriffs zu stellen. Wir lehnen die ausbeuterische Rhetorik des imperialen Feminismus kategorisch ab, der die gesellschaftliche Gewalt, der palästinensische Frauen ausgesetzt sind, benutzt, um die israelischen Gewalttaten und die Brutalisierung der Körper palästinensischer Frauen und Männer zu beschönigen. Wir verweigern die Instrumentalisierung des Leidens der palästinensischen Frauen innerhalb der patriarchalischen Strukturen ihrer Gesellschaft, um palästinensische Männer weiter zu diffamieren und zu entmenschlichen. Seit dem Beginn des Genozids haben wir erlebt, wie Mainstream-Medien und selbsternannte feministische Gruppen rasch die zionistische Propaganda übernommen haben, um den palästinensischen Widerstand zu dämonisieren und unsere Ausrottung zu legitimieren. Währenddessen vergewaltigen zionistische Soldaten die intimsten Bereiche palästinensischer Frauen und objektivieren unsere Wesen auf grausame Weise, und dieselben Gruppen schweigen ... und machen sich mitschuldig.

In einer schamlosen Zurschaustellung kolonialer Frauenfeindlichkeit haben israelische Soldaten Clips von sich gezeigt, in denen sie die Unterwäsche gewaltsam vertriebener palästinensischer Frauen durchwühlen und zur Schau stellen. Als integraler Bestandteil des kolonialen Apparats - seiner Struktur, Funktion und Praxis - wird die sexuelle Gewalt gegen palästinensische Frauen leichtfertig übersehen. Berichte über Vergewaltigungen, sexuelle Übergriffe und brutale Folter, die palästinensische Frauen, die aus dem Gazastreifen entführt wurden, in israelischer Haft erdulden mussten, haben keine Anerkennung oder Solidarität von liberalen feministischen Institutionen hervorgebracht. Palästinensische Frauen wurden sexuell belästigt und mit der Vergewaltigung ihrer Familienangehörigen bedroht. Hunde wurden auf sie gehetzt, sie wurden nackt ausgezogen und hatten tagelang keine Nahrung und keinen Zugang zu Toiletten. Wir fordern sofortige Maßnahmen zur Bekämpfung aller Unterdrückungsstrukturen, die diese brutalen Verbrechen ermöglichen. Kein Völkermord ist feministisch, auch wenn israelische Soldatinnen, die Selfies auf den Trümmern unserer zerstörten Häuser machen, uns das Gegenteil weismachen wollen. Wir sitzen nicht alle im selben Graben: Diejenigen, die beschlossen haben, ihre Einwilligung zum Genozid zu geben, sei es durch den direkten Bau von Bomben oder durch die Verabschiedung politischer Maßnahmen, damit die Bomben fallen können, sind nicht Teil unseres feministischen, antikolonialen Kampfes; ihr Feminismus kann nur als eine Erweiterung der herrschenden Klasse gesehen werden, die ausschließlich von ihren gemeinsamen Interessen geleitet wird.

Heute bekräftigen wir auch unsere Ablehnung der Entmenschlichung palästinensischer Männer und der Aufrechterhaltung rassistischer und kolonialer Tropen über Kolonisierte. Wir haben erlebt, wie diese orientalistischen Darstellungen von grundsätzlich gewalttätigen braunen Männern und hilflos passiven braunen Frauen als Vorwand für Invasion und Eroberung benutzt wurden, wie etwa in Afghanistan und im Irak. Feministische und antikoloniale Kämpfe in Palästina sind miteinander verwoben, und wir wehren uns gegen den Missbrauch unserer Bewegung, um der zionistischen Propaganda zu dienen.

Wir weigern uns, die ermordeten Palästinenser auf bloße Zahlen zu reduzieren, die in einer flüchtigen Weise aufgeführt werden, die von unserer Menschlichkeit ablenkt. Selbst die erschütternden Statistiken, die wir in den Nachrichten sehen, sind ungenau angesichts der Aussagen von Menschen vor Ort sowie von palästinensischen Journalisten und medizinischen Fachleuten bezüglich Tausender vermisster Personen, die hastig begraben wurden, und anderer, die undokumentiert unter den Trümmern liegen. Die Plätze, Bürgersteige, Schulen und Krankenhäuser in Gaza sind zu Massengräbern geworden. Wenn wir das tägliche Leid unseres Volkes in diesem Genozid schildern wollten, bräuchten wir endlose Reden und eine Ewigkeit des Schmerzes. Ein Archiv der Verluste unseres Volkes zusammenzustellen, würde nicht ausreichen. Die Schreie von Hinds Mutter sind nur ein Tropfen im Ozean der Schreie palästinensischer Mütter, und der letzte Abschied von Rimas Großvater von seiner “Seele der Seele” ist nur ein kleiner Ausschnitt aus Tausenden anderer Abschiede, die in Krankenhausfluren, zerstörten Häusern und stillen Gebeten vollzogen werden.

Es schmerzt uns, dass Menschen, die der Vernichtung ausgesetzt sind, gezwungen sind, ihre Kameras in Momenten des Abschieds und der Trauer auf die Körper ihrer Lieben zu richten. Momente, die eigentlich heilig sein sollten, sind für Sie entweiht worden. Die Palästinenser dokumentieren sie, um zu “beweisen”, dass all dies tatsächlich geschieht. Diejenigen, die ihre Angehörigen verloren haben, wurden des Rechts beraubt, um sie zu trauern und ihre Körper mit einem angemessenen Begräbnis zu ehren. Da die Privatsphäre des Abschiednehmens verletzt wurde, ist das Mindeste, was diejenigen, die sich solidarisch zeigen, tun können, diese Bilder nicht in eine Ware der performativen Trauer zu verwandeln, sondern unseren Zorn und unsere Trauer in politisches Handeln zu verwandeln.

Wir lehnen die Romantisierung des Leidens der Palästinenser unter dem Völkermord ab, da sie keine andere Wahl haben, als zu versuchen, zu überleben. Die ganze Welt hat gesehen, wie palästinensische Ärztinnen ihr Leben riskieren, um Verwundete zu retten, wie Frauen trotz der anhaltenden israelischen Gasblockade Feuerholz sammeln, um für ihre Familien zu kochen, wie vertriebene Frauen in notdürftigen Zelten Brot backen und wie unsere Mütter im Norden des Gazastreifens angesichts des Mangels an Hilfsgütern und der absurden Stunts der Hilfslieferungen Brot aus Tierfutter herstellen. Ihr habt gesehen, wie Mütter Windeln herstellen, obwohl die Vorräte knapp sind, und wie palästinensische Frauen freiwillig vertriebenen Kindern Unterricht erteilen, nachdem die Zionisten systematisch Schulen und Bildungseinrichtungen in Gaza zerstört haben. Dies sollte nicht eure Bewunderung hervorrufen, sondern eher Scham, die Scham über das Versagen aller, dieses Leiden zu beenden, die Scham über die Mitschuld am Genozid an unserem Volk und die Scham darüber, unsere Frauen zu zwingen, diese Qualen zu ertragen, um zu überleben.

In unserem Kampf für die palästinensische Befreiung und unser Recht auf Selbstbestimmung sind wir uns voll und ganz bewusst, dass unser Schicksal mit dem unserer unterdrückten Geschwister auf der ganzen Welt verwoben ist, vom Sudan und Kongo, Haiti und Tigray, Kaschmir und der Westsahara bis hin zu Syrien, Jemen, Afghanistan und Irak. Dies steht im Gegensatz zu den kapitalistischen, imperialistischen, kolonialen Regimen und ihrer Brutalität und ihren Bemühungen, die zionistische Grausamkeit zu normalisieren und zu finanzieren, indem sie versuchen, aus Gaza eine Lektion für alle Elenden der Erde zu machen, die den Weg des Widerstands wählen.

Wir müssen heute erkennen, dass die Kolonialmächte noch mehr Menschenleben fordern werden, sowohl außerhalb als auch innerhalb Palästinas, wenn wir nicht sofort und mit allen verfügbaren Mitteln handeln, um den Völkermord zu stoppen, die Belagerung aufzuheben und das koloniale Projekt in der Region zu zerschlagen. Wie wir schon zuvor festgestellt haben, betonen wir erneut: Unsere Schicksale sind miteinander verwoben.

Mobilisiert die revolutionären Kräfte und verstärkt die Arbeit für:

• Einen sofortigen und bedingungslosen Waffenstillstand.

• Die Aufhebung der Belagerung des Gazastreifens und die dauerhafte und bedingungslose Öffnung des Grenzübergangs Rafah, da dies der einzige Durchgang für den Personenverkehr ist.

• Die Einstellung der Aktivitäten, die aus dem Leid der Palästinenser Profit schlagen. Dazu gehört auch, dass diejenigen zur Rechenschaft gezogen werden, die von Palästinensern, die den Gazastreifen verlassen wollen, absurde Summen verlangen, die an ein privates, mit dem ägyptischen Regime verbundenes Unternehmen zu zahlen sind, das seit siebzehn Jahren mit Israel bei der Blockade des Gazastreifens zusammenarbeitet.

• Die sofortige Rückkehr aller aus dem Gazastreifen gewaltsam Vertriebenen in ihre Häuser.

• Die sofortige Freilassung aller Gefangenen, die von den zionistischen Streitkräften aus dem Gazastreifen entführt wurden.

• Die Beendigung der Waffenverkäufe an die zionistische Einheit.

• Den Boykott israelischer Produkte und die Desinvestition von Firmen, die mit der Besatzung zusammenarbeiten.

• Alle, die an dem völkermörderischen Krieg beteiligt sind, zur Rechenschaft ziehen, einschließlich Politiker, Medien und internationale Organisationen.

• Ablehnung der Auferlegung politischer Diskussionen, während die Palästinenser weiterhin jeden Tag zu Hunderten abgeschlachtet werden. Debatten unter dem Beschuss des völkermörderischen Angriffs auf den Gazastreifen verlängern nur das Leiden der Menschen dort. Waffenstillstand jetzt.

Ehre sei dem Widerstand. Lang lebe unser internationaler Kampf. Nieder mit den kolonialen und tyrannischen Regimen. Nieder mit den Gefängnissen. Nieder mit den Grenzen. Nieder mit dem Kapitalismus. Nieder mit dem Imperialismus.

Keiner Ist Frei, Bis Wir Alle Frei Sind

Keine Zukunft Ohne Gaza

Kein Feministischer Kampf Ohne Gaza

가자 없이 페미니스트 투쟁은 없다

가자 지구에 대한 집단 학살 공격이 5개월째 이어지고 있고, 팔레스타인에 대한 정착민 식민주의 및 인종 청소가 76년째 지속되는 가운데, 시온주의 살인 기계가 가자 지구에서 벌이는 학살은 멈추지 않고 있다. 이스라엘 및 그 동맹국들은 17년째 가자 지구의 팔레스타인 사람들을 포위하고, 그들의 모든 생명줄을 끊는 데 노력을 아끼지 않고 있다.

식민지적 몰살과 수탈의 공포에 직면한 가자 지구의 팔레스타인인들은 이제 모든 형태의 삶이 조직적으로 표적 당하는 공격까지 받고 있다. 납세자들의 세금으로 원조된 수천 톤의 폭탄이 가자 지구에 떨어지고, 전 세계는 이 모습을 생방송으로 지켜보는 와중에 팔레스타인인들의 삶, 병원, 학교, 그리고 이미 다 허물어져 가는 가자의 인프라 시설은 시온주의자들의 야만적인 공격을 받고 있다.

3월 8일 세계 여성의 날을 맞아, 우리는 시온주의 살인 기계가 남성, 여성, 성인과 어린이를 구분하지 않는다는 것을 단언한다. 이들은 말살되어야 할 것으로 입각되어 단순히 팔레스타인인이라는 존재만으로도 위협을 받는다. 특히 수십 년 동안 정착민 식민지 폭력에 반대해 온, 저항의 위치로서의 몸을 지닌 가자 지구의 팔레스타인 사람들의 경우는 더 하다.

오늘, 우리는 가자의 여성과 남성, 가자의 어린이와 청소년, 우리의 할머니와 할아버지, 우리 역사와 기억의 수호자, 그리고 가자를 용맹한 저항의 요람으로 만들고 널리 알린 모든 이들을 위해 섰다. 우리는 그 벽돌들, 바다, 거리들, 나무들을 위해 섰다. 우리는 과거의 기억은 물론 가자를 우리의 집으로 만들 미래를 향한 희망을 위해 서있다.

지금, 우리는 거의 매일 목도하고 있다. 안전하지 않은 환경에서 출산하는 팔레스타인 여성들, 태어나지 않은 아기를 뱃속에 품고 살해당한 어머니들, 가족 구성원 전체를 잃은 어린이들, 돌무더기 잔해 아래 어딘가에 있을 사랑하는 이들을 맨손으로 찾는 남성들, 탱크와 저격수로 둘러싸인 집안 테이블 위에서 의료 장비도 없이 자기 자녀의 팔다리를 절단해야만 하는 의사들. 가자 지구 북부에 있는 수십만 명의 우리 팔레스타인 사람들은 집단 학살 전쟁의 도구로 사용되는 체계적인 기아 정책에 직면하고 있다. 시온주의 정치체는 이를 통해 억압받지만 자랑스러운 우리 사람들의 회복력을 꺾으려고 한다. 1948년 나크바(Nakba)에서 살아남은 우리의 연장자들은 다시 한번 잔인한 학살과 강제 이주 작전 아래 놓이게 되었다.

가자의 여성들인 우리는 식민주의적 의제에 봉사하고 집단 학살 공격을 정당화하기 위해 페미니즘의 이상을 무기화하는 것을 거부한다. 우리는 팔레스타인 여성과 남성의 몸에 가해지는 이스라엘의 폭력과 잔인함에서 시선을 돌리기 위해 팔레스타인 여성이 대상화되는 사회적 폭력을 악용하는 제국주의적 페미니즘의 착취적인 수사를 단호히 거부한다. 우리는 사회의 가부장적 구조 속 팔레스타인 여성들의 고통을 무기화하여 팔레스타인 남성을 비방하고 비인간화하는 것을 거부한다. 집단 학살이 발발한 이후, 우리는 주류 언론 매체와 자칭 페미니스트 단체들이 팔레스타인의 저항을 악마화하고 우리의 몰살을 정당화하기 위해 즉각 시온주의 선동에 동조하는 것을 보았다. 시온주의 군인들이 팔레스타인 여성들의 가장 사적인 공간을 침범하고 끔찍한 방식으로 우리 존재를 대상화하는 동안, 위와 같은 단체들은 침묵을 유지하고 있으며… 그들은 공모하고 있다.

이스라엘 군인들은 식민지 여성 혐오를 노골적으로 드러내기 위해 강제로 이주당한 팔레스타인 여성들의 속옷을 뒤지고, 그것을 들고 행진하는 자신들의 모습을 담은 영상을 퍼트려왔다. 팔레스타인 여성에 대한 성폭력은 식민지 장치의 구조 및 기능, 관행을 이루는 필수적인 부분이나, 손쉽게 간과되고 있다. 가자 지구에서 납치되어 이스라엘의 구금을 겪어낸 팔레스타인 여성들이 진술한 강간 및 성폭행, 잔인한 고문에 관한 증언은 자유주의 페미니즘 기관들로부터 인정이나 연대를 끌어내지 못하고 있다. 팔레스타인 여성들은 성희롱과 가족 구성원에 대한 강간 협박을 경험했다. 그들은 개들에게 공격받았고, 알몸으로 벗겨졌으며, 며칠 동안 음식과 화장실 사용도 박탈당했다. 우리는 이러한 잔인한 범죄를 가능하게 하는 모든 억압적 구조에 맞서 싸우기 위한 즉각적인 행동을 요구한다. 이스라엘 여성 군인이 우리의 파괴된 집 잔해 위에서 셀카를 찍으며 그런 게 아니라며 아무리 말한들, 결코 집단 학살은 페미니즘적일 수 없다. 우리는 모두 같은 참호 안에 있는 것이 아니다. 직접 폭탄을 만들든 폭탄이 떨어지도록 정책을 통과시키든, 집단 학살에 합의하기로 선택한 자들은 우리의 페미니즘, 즉 반식민지적 투쟁에 속할 수 없다. 그들의 페미니즘은 오직 지배 계급의 연장선에서만 가시화될 뿐이고, 오직 그들의 공통된 이익에 의해서만 추동될 뿐이다.

오늘, 우리는 또한 팔레스타인 남성의 비인간화와 피식민자에 대한 인종차별적이고 식민주의적 비유의 영구화에 대한 거부를 단언한다. 아프가니스탄과 이라크에서도 볼 수 있듯, 우리는 ‘내재적으로 폭력적인 갈색 피부의 남성들과 속수무책으로 수동적인 갈색 피부의 여성들’이라는 오리엔탈리즘적 묘사가 침략과 정복의 구실로 사용되는 것을 보아왔다. 팔레스타인에서 페미니스트 투쟁과 반식민지적 투쟁은 서로 얽혀있다. 우리는 시온주의 선동에 봉사하기 위해 우리의 운동을 강탈하는 것을 거부한다.

우리는 학살당한 팔레스타인 사람들을 단순히 숫자로 축소하여, 이를 우리의 인간성을 손상하는 피상적인 방식으로 나열하는 것을 거부한다. 현장에 있는 사람들, 팔레스타인 언론인 및 의료 관계자들의 증언에 따르면, 수천 명의 실종자들과 급히 묻힌 사람들, 그리고 기록되지 않은 채 건물 잔해 아래 남아있는 사람들에 관해서는 심지어 우리가 뉴스를 통해 확인하는 이 충격적인 통계치조차 부정확하다. 가자의 광장, 인도, 학교, 병원은 모두 집단 무덤이 되었다. 이 집단 학살 속에서 팔레스타인 사람들의 일상적 고통을 서술하려면, 우리에게는 끝없는 발언과 끝나지 않는 고통이 필요할 것이다. 팔레스타인인들의 상실을 기록하고 엮어내는 것으로도 충분치 않을 것이다. 힌드(Hind)의 어머니가 우는 것은 팔레스타인 어머니들의 울음바다에서는 눈물 한 방물에 불과하며, 리마(Rima)의 할아버지가 자신의 ‘영혼 중 가장 고귀한 영혼’에게 보낸 마지막 작별은 병원 복도에서, 폐허가 된 집에서, 그리고 조용한 기도 속에서 보낸 수천 개의 작별 중 찰나에 불과하다.

학살이란 현실에서는, 작별과 슬픔의 순간에도 사랑하는 이의 시신을 향해 카메라를 들이댈 수밖에 없음이 우리를 고통스럽게 한다. 신성해야 할 순간이 훼손당한 것이다. 팔레스타인 사람들은 이 모든 일이 실제로 일어나고 있다는 것을 ‘증명’하기 위해 자신들을 기록한다. 사랑하는 사람들을 잃은 자들은 애도하고, 적절한 장례를 통해 시신을 기릴 권리를 박탈당했다. 작별의 사적 권리를 침해당함으로써, 연대하는 사람들이 할 수 있는 최소한의 일은 이 같은 이미지들을 보여주기식 슬픔의 상품으로 전환하는 것이 아니라, 우리의 분노와 비통함을 정치적 행동에 동원하는 것이다.

우리는 집단 학살 속 팔레스타인인들의 고통을 낭만화하는 것을 거부한다. 그들에게 남은 것은 오직 생존을 위한 노력뿐이기 때문이다. 전 세계는 보았다. 팔레스타인 여성 의사들이 목숨을 걸고 부상자들을 구하는 모습을. 음식도 만들지 못하게 이스라엘이 지속해서 가스를 봉쇄하는 동안 팔레스타인 여성들은 가족을 위해 장작을 모아 요리를 하는 모습을. 난민 여성들이 임시 천막에서 빵을 굽는 모습을. 한 편에서는 구호품 부족 현상이, 다른 한 편에서는 구호품 항공 투하라는 촌극이 벌어지는 동안 북부 가자 지구의 어머니들은 동물 사료를 이용해 빵을 만드는 모습을. 여러분도 보았을 것이다. 극심한 공급 부족 속에서도 어머니들은 기저귀를 만들었고, 시온주의자들이 가자의 학교와 교육을 조직적으로 표적 공격한 바람에 어린이들은 강제로 난민이 되었으나, 팔레스타인 여성들은 이 아이들을 위해 자발적으로 수업을 제공하는 모습을. 이는 감탄이 아닌 수치심을 불러일으켜야 한다. 이 같은 고통을 끝내지 못한 우리 모두의 실패라는 수치심. 집단 학살에 공모한 수치심. 그리고 생존을 위해, 여성들에게 이러한 학대를 견디라 강요한 수치심.

팔레스타인 해방과 자결권을 위한 투쟁에서 우리는 수단과 콩고, 아이티와 티그레이, 카슈미르와 서부 사하라, 시리아, 예멘, 아프가니스탄, 그리고 이라크에 이르기까지 전 세계 억압받는 우리 자매 형제들과 우리의 운명이 서로 얽혀있음을 충분히 인식하고 있다. 이는 자본주의, 제국주의, 식민지 정권과 그 잔혹성, 그리고 시온주의자들의 야만성을 정상화 및 지지하려는 시도에 반대하는 것이다. 이는 저항의 길을 선택한 지구상의 모든 비참한 사람들을 위해 가자 지구에서 교훈을 얻으려는 것이다.

오늘날 우리는 반드시 인식해야 한다. 집단 학살을 막기 위해, 포위 공격을 해제하기 위해, 그리고 이 지역의 식민지 프로젝트를 해체하기 위해, 우리가 곧장 행동하지 않고 가능한 모든 수단을 동원하지 않는다면, 식민지 권력은 팔레스타인 안과 밖에서 더 많은 생명을 요구할 것이다. 이미 단언했으나 한 번 더 반복한다. 우리의 운명은 서로 얽혀있다.

다음을 위해 혁명적 세력을 동원하고 행동을 확대한다.

• 즉각적이고 무조건적인 휴전.

• 가자 지구 포위를 해제하고, 사람들의 이동을 위한 유일한 통로인 라파 국경을 영구적이고도 조건 없이 개방한다.

• 팔레스타인인들의 고통으로 수익을 창출하는 사업을 중단한다. 여기에는 17년간 가자 지구를 봉쇄한 이스라엘에 협력해 온 이집트 정권 및 연계된 민간 기업에 책임을 묻는 것이 포함된다. 이들은 가자 지구를 떠나고자 하는 팔레스타인 사람들에게 터무니없는 금액을 지불하게 했다.

• 가자 지구 전역에서 강제로 쫓겨난 사람들을 즉시 집으로 돌려보낸다.

• 가자 지구에서 시온주의 세력에 의해 납치된 모든 억류자를 즉시 석방한다.

• 시온주의 정치체에 대한 무기 판매를 중단한다.

• 이스라엘 제품 보이콧 및 점령에 협력하는 기업의 투자금을 회수한다.

• 정치인, 미디어 플랫폼, 국제기구를 포함하여 집단 학살 전쟁에 연루된 모든 주체들에게 책임을 묻는다.

• 팔레스타인인들이 매일 수백 명씩 학살당하고 있는 상황에서 정치적 논의를 하는 것은 거부한다. 가자 지구에서 집단 학살 공격이 자행되고 있는 한, 논쟁을 벌이는 것은 이들의 고통을 연장할 뿐이다. 지금 당장 휴전하라.

저항에 영광을. 우리 국제주의 투쟁 만세. 식민지 및 독재 정권 타도. 감옥 철폐. 국경 철폐. 자본주의 타도. 제국주의 타도.

우리가 모두 자유로워질 때까지는 그 누구도 자유롭지 못하다

가자 없이는 미래도 없다

가자 없이 페미니스트 투쟁은 없다

Tidak Ada Perjuangan Feminis Tanpa Gaza

Lima bulan sejak serangan genosida yang masih berlangsung di Jalur Gaza dan tujuh puluh enam tahun sejak kolonialisme pemukim dan pembersihan etnis di Palestina, pembantaian yang dilakukan di Gaza oleh mesin pembunuh zionis masih belum berhenti, dan tidak hentinya bermacam upaya dilakukan untuk memutus semua jalur kehidupan warga Palestina di Gaza, yang telah dikepung oleh Israel dan sekutunya selama tujuh belas tahun.

Terlantar dalam menghadapi kengerian pemusnahan dan perampasan kolonial, warga Palestina di Gaza kini juga mengalami penargetan sistematis terhadap segala bentuk kehidupan. Nyawa warga Palestina, rumah sakit, sekolah, dan infrastruktur Jalur Gaza yang sudah bobrok telah menjadi sasaran serangan biadab zionis sementara seluruh dunia menyaksikan melalui siaran langsung pengeboman seberat ribuan ton, yang didanai oleh uang pembayar pajak, dijatuhkan pada rakyat kami di Gaza.

Pada tanggal 8 Maret – Hari Perempuan Internasional – kami menegaskan bahwa mesin pembunuh Zionis tidak membedakan antara pria dan wanita, dewasa dan anak-anak. Semua ini didasarkan pada penghapusan dan ancaman terhadap keberadaan warga Palestina, terutama mereka yang berada di Gaza, tanah yang merupakan tempat perlawanan terhadap kekerasan kolonial pemukim selama beberapa dekade.

Kami berdiri di sini hari ini untuk para perempuan dan laki-laki di Gaza, untuk anak-anak dan kaum muda Gaza, untuk nenek dan kakek kami, penjaga sejarah dan memori kami, dan untuk semua orang yang menjadikan Gaza sebagai tempat lahirnya perlawanan yang gagah berani. Kami mendukung batu bata, laut, jalanan, pepohonan. Kami mewakili kenangan masa lalu dan harapan masa depan yang menjadikan Gaza sebagai rumah kami.

Hampir setiap hari, kita melihat perempuan-perempuan Palestina melahirkan dalam kondisi yang tidak aman, para ibu yang terbunuh bersama bayi dalam kandungannya, anak-anak yang kehilangan seluruh keluarganya, para lelaki yang mencari orang yang mereka cintai di bawah reruntuhan dengan tangan kosong, dan para dokter yang terpaksa melakukan amputasi anggota tubuh anak-anak mereka sendiri di atas meja di sebuah rumah yang dikelilingi oleh tank dan penembak jitu, tanpa memiliki peralatan medis apa pun. Ratusan ribu rakyat kami di bagian utara Jalur Gaza terkepung, menghadapi kebijakan kelaparan sistematis sebagai alat perang genosida yang dilakukan oleh entitas Zionis, yang bertujuan untuk mematahkan ketahanan masyarakat yang tertindas dan terhormat. Adapun bagi para tetua kita yang selamat dari Nakba tahun 1948, mereka sekali lagi mendapati diri mereka berada di bawah kampanye pembantaian brutal dan pemindahan paksa.

Kami, para perempuan Gaza, menolak cita-cita feminis dijadikan senjata untuk kepentingan agenda kolonial dan pembenaran atas serangan genosida. Kami dengan tegas menolak retorika eksploitatif feminisme imperial yang menggunakan kekerasan sosial yang dialami perempuan Palestina untuk menutupi pelanggaran yang dilakukan Israel serta brutalisasi tubuh perempuan dan laki-laki Palestina. Kami menolak penggunaan penderitaan perempuan Palestina dalam struktur patriarki masyarakat mereka untuk semakin memojokkan dan mendehumanisasi laki-laki Palestina. Sejak terjadinya genosida, kita telah melihat media-media arus utama dan kelompok-kelompok yang mengaku sebagai feminis bergegas mengadopsi propaganda zionis untuk menjelek-jelekkan perlawanan Palestina dan melegitimasi pemusnahan kami. Sementara itu, ketika tentara Zionis melanggar ruang paling pribadi perempuan Palestina dan mengobjektifikasi keberadaan kami dengan cara yang mengerikan, kelompok-kelompok tersebut tetap diam… dan bahkan ikut terlibat.

Dalam pertunjukan misogini kolonial yang mencolok, tentara Israel memamerkan klip diri mereka sedang mengobrak-abrik dan memamerkan pakaian dalam wanita Palestina yang terpaksa mengungsi. Sebagai bagian integral dari aparat kolonial – dalam struktur, fungsi, dan praktiknya – kekerasan seksual terhadap perempuan Palestina seringkali diabaikan. Kesaksian mengenai pemerkosaan, kekerasan seksual, dan penyiksaan brutal yang dialami oleh perempuan Palestina yang diculik dari Jalur Gaza di bawah penahanan Israel belum mendapatkan pengakuan atau solidaritas dari lembaga-lembaga feminis liberal. Perempuan Palestina pernah mengalami pelecehan seksual serta ancaman pemerkosaan terhadap anggota keluarganya. Anjing-anjing dilepaskan menerjang mereka, ditelanjangi, dan tidak diberi makanan serta akses ke toilet selama berhari-hari. Kami menuntut tindakan secepatnya untuk melawan semua struktur penindasan yang memungkinkan terjadinya kejahatan brutal ini. Tidak ada genosida yang bersifat feminis, bahkan ketika tentara perempuan Israel yang mengambil selfie di reruntuhan rumah kami yang hancur mencoba mengatakan sebaliknya. Kita semua tidak berada dalam kelompok yang sama: mereka yang memilih untuk memberikan persetujuan atas genosida, baik dengan membuat bom secara langsung atau dengan mengeluarkan kebijakan untuk menjatuhkan bom, bukanlah bagian dari perjuangan feminis dan anti-kolonial kita; feminisme mereka hanya dapat dilihat sebagai perpanjangan tangan dari kelas penguasa, yang semata-mata didorong oleh kepentingan bersama kelompok mereka.

Hari ini, kami juga menegaskan penolakan kami terhadap dehumanisasi laki-laki Palestina dan pelestarian kiasan rasis dan kolonial terhadap kaum terjajah. Kita telah melihat penggambaran para Orientalis tentang laki-laki berkulit coklat yang di cap bersifat kejam dan perempuan berkulit coklat yang dianggap pasif dan tidak berdaya digunakan sebagai dalih untuk melakukan invasi dan penaklukan, seperti yang terjadi di Afghanistan dan Irak. Perjuangan feminis dan anti-kolonial di Palestina saling terkait, dan kami menolak pembajakan gerakan kami untuk mendukung propaganda Zionis.

Kami menolak untuk menganggap pembantaian warga Palestina hanya sekedar angka yang dilaporkan secara sepintas begitu saja sehingga mengurangi rasa kemanusiaan kami. Bahkan statistik mengejutkan yang kita lihat di berita juga tidak akurat mengingat kesaksian dari orang-orang di lapangan, jurnalis Palestina dan pejabat medis, mengenai ribuan orang yang hilang, mereka yang dikuburkan dengan terburu-buru, dan orang-orang lain yang masih berada di bawah reruntuhan. tidak berdokumen. Alun-alun, trotoar, sekolah, dan rumah sakit di Gaza semuanya telah menjadi kuburan massal. Jika kita ingin menceritakan penderitaan sehari-hari rakyat kita dalam genosida ini, kita memerlukan pidato yang tak ada habisnya dan penderitaan yang abadi. Mengumpulkan arsip kerugian rakyat saja tidaklah cukup. Tangisan ibunda Hind tak ubahnya setetes air di lautan air mata ibu-ibu Palestina, dan perpisahan terakhir kakek Rima kepada 'jiwa dari jiwanya' hanyalah sekilas dari ribuan ucapan selamat tinggal lainnya, yang dilakukan di koridor rumah sakit, rumah-rumah yang hancur, serta doa dalam hati.

Sungguh menyakitkan bagi kami bahwa mereka yang berada dalam pemusnahan terpaksa mengarahkan kamera mereka ke tubuh orang-orang yang mereka cintai di saat-saat perpisahan dan kesedihan. Momen yang seharusnya sakral telah dinodai, untukmu. Orang-orang Palestina mendokumentasikannya untuk ‘membuktikan’ bahwa semua ini memang terjadi. Mereka yang kehilangan orang yang dicintainya tidak diberi hak untuk berkabung dan menghormati jenazahnya dengan penguburan yang layak. Ketika privasi perpisahan telah dilanggar, hal yang paling tidak dapat dilakukan oleh mereka yang tergabung dalam solidaritas adalah dengan tidak mengubah gambar-gambar ini menjadi komoditas kesedihan performatif, namun memobilisasi kemarahan dan kesedihan kita menjadi aksi politik.

Kami menolak romantisasi penderitaan warga Palestina akibat genosida, karena mereka tidak punya pilihan selain mencoba bertahan hidup. Seluruh dunia telah melihat para dokter perempuan Palestina mempertaruhkan hidup mereka untuk menyelamatkan orang-orang yang terluka, para perempuan mengumpulkan kayu bakar untuk memasak bagi keluarga mereka di tengah berlanjutnya blokade gas memasak oleh Israel, para perempuan pengungsi yang membuat roti di tenda-tenda darurat, dan para ibu kami di Gaza utara yang membuat roti dari makanan hewan di tengah kelangkaan bantuan dan aksi konyol penjatuhan bantuan. Anda telah melihat para ibu membuat popok di tengah kelangkaan pasokan yang parah, dan para wanita Palestina dengan sukarela memberikan pelajaran kepada anak-anak yang menjadi pengungsi setelah adanya sasaran sistematis Zionis terhadap sekolah dan pendidikan di Gaza. Hal ini seharusnya tidak menimbulkan kekaguman Anda, melainkan memunculkan rasa malu, rasa malu karena kegagalan semua orang untuk mengakhiri penderitaan ini, rasa malu karena terlibat dalam genosida terhadap rakyat kami, dan rasa malu karena memaksa perempuan kami menanggung siksaan ini untuk bertahan hidup.

Dalam perjuangan kami untuk pembebasan Palestina dan hak kami untuk menentukan nasib sendiri, kami sepenuhnya menyadari bahwa nasib kami terkait dengan saudara-saudara kami yang tertindas di seluruh dunia, dari Sudan dan Kongo, Haiti dan Tigray, Kashmir dan Sahara Barat, hingga Suriah, Yaman, Afghanistan, dan Irak. Hal ini bertentangan dengan rezim kapitalis, imperialis, kolonial dan kebrutalan mereka, serta upaya mereka untuk menormalisasi dan mendanai kebiadaban Zionis, yang mencoba menjadikan Gaza sebagai contoh dan  pelajaran bagi semua orang malang di bumi yang memilih jalan perlawanan.

Kita harus menyadari saat ini bahwa kekuatan kolonial akan merenggut lebih banyak nyawa, baik di luar maupun di dalam wilayah Palestina, kecuali kita segera bertindak dan dengan segala cara yang ada untuk menghentikan genosida, menghentikan pengepungan, dan membongkar proyek kolonial di wilayah tersebut. Seperti yang telah kami tegaskan sebelumnya, kami tegaskan kembali: takdir kami saling terkait.

Memobilisasi kekuatan revolusioner dan meningkatkan upaya untuk:

• Menghentikan gencatan senjata secepatnya dan tanpa syarat.

• Mencabut pengepungan di Jalur Gaza dan membuka Perbatasan Rafah secara permanen dan tanpa syarat, karena merupakan satu-satunya jalur pergerakan manusia.

• Menghentikan bisnis yang mengambil keuntungan dari penderitaan warga Palestina. Hal ini termasuk meminta pertanggungjawaban terhadap pihak-pihak yang telah membuat warga Palestina yang ingin meninggalkan Gaza untuk membayar sejumlah uang yang jumlahnya tidak masuk akal kepada perusahaan swasta yang berafiliasi dengan rezim Mesir, yang telah bekerja sama dengan Israel dalam blokade Jalur Gaza selama tujuh belas tahun.

• Pengembalian segera terhadap mereka yang terpaksa mengungsi di seluruh Jalur Gaza kembali ke rumah mereka.

• Pembebasan segera seluruh tahanan yang diculik pasukan Zionis dari Jalur Gaza.

• Mengakhiri penjualan senjata kepada entitas Zionis.

• Pemboikotan produk-produk Israel dan melakukan divestasi dari perusahaan-perusahaan yang bermitra dengan pendudukan.

• Meminta pertanggungjawaban semua pihak yang terlibat dalam perang genosida, termasuk politisi, platform media, dan organisasi internasional.

• Menolak pemaksaan diskusi politik sementara ratusan orang warga Palestina terus dibantai setiap harinya. Terlibat dalam perdebatan di bawah serangan genosida di Jalur Gaza hanya akan memperpanjang penderitaan rakyatnya. Hentikan gencatan senjata sekarang.

• 
  

Kejayaan bagi perlawanan. Hiduplah perjuangan internasional kita. Hentikan rezim kolonial dan tirani. Hentikan penjara. Hentikan perbatasan. Hentikan kapitalisme. Hentikan imperialisme.

Tidak ada seorang pun yang bebas sampai kita semua bebas

Tidak Ada Masa Depan Tanpa Gaza

Tidak Ada Perjuangan Feminis Tanpa Gaza

غزہ کے بغیر حقوق نسواں کی کوئی جدوجہد نہیں

غزہ کی پٹی پر جاری نسل کشی کے پانچ ماہ اور فلسطین میں آباد کاروں کی استعمار اور نسلی تطہیر کے چھہتر سال بعد بھی غزہ میں صیہونیت کے قاتل مشین  کے ذریعے کیے گئے قتل عام کو روکا نہیں  جا سکا-  فلسطینیو سے زندہ رہنے کے تمام وسائل کو ختم کرنے میں کوئی کسر نہیں چھوڑی گئی  جو سترہ سال سے اسرائیل اور اس کے اتحادیوں کے محاصرے میں ہیں۔

غزا میں فلسطینی اب اپنی زندگی کے ہر شعبے کو منظم طریقے سے نشانہ بنتے ہوئے دیکھ رہے ہیں فلسطینیوں کی زندگیاں، ہسپتال، اسکول، اور پٹی کا پہلے سے ہی خستہ حال انفراسٹرکچر صیہونیت کے وحشیانہ حملوں کی زد میں آ گیا ہے جب کہ پوری دنیا ہزاروں ٹن وزنی بموں کو غزہ میں ہمارے لوگوں پر گرتے ہوئے  براہ راست نشریات پر دیکھتی ہے-  ان بموں کے لیے  مالی اعانت ہمارے  ٹیکس دہندگان کے ذریعے کی جاتی ہے۔ 

 خواتین کے عالمی دن  اٹھ مارچ کو ہم اس بات کی تصدیق کرتے ہیں کہ صیہونیت کی قاتل مشین مرد اور عورت، بالغ اور بچے میں کوئی فرق نہیں سمجھتی-  صہونیت فلسطینیوں کے وجود کو خطرہ سمجھتی ہے اور اسی لیے اس کو مٹانے پر یقین رکھتی ہے خاص طور پر غزہ میں جہاں کے لوگ  کئی دہائیوں سے نوآبادیاتی آباد کارکے تشدد کے خلاف مزاحمت کر رہے ہیں۔ 

ہم آج یہاں غزہ کی عورتوں اور مردوں کے لیے، غزہ کے بچوں اور نوجوانوں کے لیے، اپنی دادیوں اور داداؤں  کے لیے، اپنی تاریخ اور یادوں کے متولیوں کے لیے، اور ان تمام لوگوں کے لیے کھڑے ہیں جنہوں نے غزہ کو اس کی بہادر مزاحمت کے لیے ایک مقبول گہوارہ بنایا ہے. ہم اینٹوں، سمندر، گلیوں، درختوں کے لیے کھڑے ہیں. ہم ماضی کی یادوں کے ساتھ ساتھ مستقبل کی امیدوں کے لیے کھڑے ہیں جو غزہ کو ہمارا گھر بناتا ہے۔ 

اب تقریباً ہر روز ہم فلسطینی خواتین کو غیر محفوظ حالات میں بچوں کو  جنم دیتے ہوئے دیکھتے ہیں- ماؤں کو ان کے رحم میں غیر پیدائشی بچوں کے ساتھ قتل کیا جاتا ہے- لا تعداد بچے ہیں جنہوں نے اپنے پورے خاندان کو کھو دیا ہے- مرد اپنے ننگے ہاتھوں سے ملبے تلے پیاروں کو تلاش کر رہے ہیں- ڈاکٹروں کو مجبور کیا گیا ہے کہ ٹینکوں اور سنائپرز سے گھرے گھر میں میز پر اپنے ہی بچوں کے اعضاء کاٹ دیں، ان کے پاس کوئی طبی سامان نہیں ہے- غزہ کی پٹی کے شمالی حصے میں ہمارے لاکھوں لوگ محصور ہیں، جنہیں صہیونی ادارے کی طرف سے چلائی جانے والی نسل کشی کی جنگ کے ایک آلے کے طور پر ایک منظم فاقہ کشی کی پالیسی کا سامنا ہے، جس کا مقصد ایک مظلوم اور قابل فخر لوگوں کی لچک کو توڑنا ہے. جہاں تک ہمارے بزرگوں کا تعلق ہے جو 1948 کے نکبہ سے بچ گئے تھے، وہ ایک بار پھر خود کو ذبح اور جبری نقل مکانی کی وحشیانہ مہم میں پاتے ہیں۔

ہم، غزہ کی خواتین، نوآبادیاتی ایجنڈوں کی خدمت اور نسل کشی کے حملے کے جواز کے لیے حقوق نسواں کے نظریات کو ہتھیار بنانے سے انکار کرتی ہیں-  ہم سامراجی حقوق نسواں کی استحصالی بیان بازی کو واضح طور پر مسترد کرتے ہیں جو فلسطینی خواتین پر اپنے معاشرے میں ہونے والی نام نہاد زیادتیوں کو  اسرائیلی مظالم اور تشدد کے لیے جواز بناتی ہیں - ہم فلسطینی خواتین کو ان کے قدرانہ ڈھانچے کے اندر ہونے والے دکھوں کو فلسطینی مردوں کی مزید توہین اور غیر انسانی سلوک کے لیے جواز بنانے کو مسترد کرتے ہیں - نسل کشی کے آغاز کے بعد سے، ہم نے مرکزی دھارے کے ذرائع ابلاغ اور خود ساختہ حقوق نسواں گروپوں کو فلسطینی مزاحمت کو شیطانی بنانے اور ہماری تباہی کو قانونی حیثیت دینے کے لیے صیہونیت پروپیگنڈہ اپنانے کے لیے جلدی کرتے دیکھا ہے۔ دریں اثنا، یہی گروپس صحیحوں نے فوجیوں کی فوجیوں کی فلسطین خواتین کی شدید بے حرمتی پر خاموش  بلکہ شریک رہتی ہیں۔  

نوآبادیاتی بدگمانی کا کھلم کھلا مظاہرہ کرتے ہوئے ، اسرائیلی فوجی زبردستی بے گھر فلسطینی خواتین کے زیر جامہ کے ذریعے گھومتے اور پریڈ کرتے ہوئے اپنے کلپس کو دکھا رہے ہیں ۔ نوآبادیاتی نظام (اس کی ساخت ، فنکشن اور عمل) کے ایک لازمی حصے کے طور پر فلسطینی خواتین کے خلاف جنسی تشدد کو آسانی سے نظر انداز کر دیا جاتا ہے ۔ عصمت دری ، جنسی زیادتی ، اور وحشیانہ تشدد کی شہادت جو غزہ کی پٹی سے اغوا کی گئی فلسطینی خواتین نے اسرائیلی حراست میں برداشت کی ہے ، کو لبرل حقوق نسواں کے اداروں کی طرف سے تسلیم یا یکجہتی حاصل نہیں ہوئی ہے ۔ فلسطینی خواتین کو جنسی طور پر ہراساں کرنے اور اپنے خاندان کے افراد کے ساتھ زیادتی کی دھمکیوں کا سامنا کرنا پڑا ہے ۔ ان پر کتوں کو چھوڑ دیا گیا ، برہنہ کر دیا گیا ، اور کئی دنوں تک کھانے اور بیت الخلاء تک رسائی سے محروم رہے ۔ ہم ان تمام جابرانہ ڈھانچوں سے لڑنے کے لیے فوری کارروائی کا مطالبہ کرتے ہیں جو ان سفاکانہ جرائم کو قابل بناتے ہیں ۔ کوئی بھی نسل کشی حقوق نسواں نہیں ہے ، یہاں تک کہ اسرائیلی خواتین فوجی ہمارے تباہ شدہ گھروں کے ملبے پر سیلفی لیتے ہوئے آپ کو کچھ اور بتانے کی کوشش کرتی ہیں ۔ ہم سب ایک ہی خندق میں نہیں ہیں: جن لوگوں نے نسل کشی کے لیے رضامندی تیار کرنے کا انتخاب کیا ہے ، چاہے وہ براہ راست بم بنائیں یا بم گرانے کے لیے پالیسیاں منظور کریں ، ان کا تعلق ہماری حقوق نسواں ، نوآبادیاتی مخالف جدوجہد سے نہیں ہے ۔ ان کی حقوق نسواں کو صرف حکمران طبقے کی توسیع کے طور پر دیکھا جا سکتا ہے ، جو صرف ان کے مشترکہ مفادات سے کارفرما ہے ۔

آج ہم فلسطینی مردوں کی غیر انسانی کاری اور نوآبادیاتی لوگوں کے لیے استعمال ہونے والی نسل پرستانہ اور نوآبادیاتی زبان کو برقرار رکھنے کو بھی مسترد کرتے ہیں ۔  ہم نے دیکھا ہے کہ فطری طور پر پرتشدد بھوری رنگ کے مردوں اور بے بسی سے غیر فعال بھوری رنگ کی خواتین کی ان مشرقی تصویروں کو حملے اور فتح کے بہانے کے طور پر استعمال کیا جاتا ہے ، جیسا کہ افغانستان اور عراق میں دیکھا گیا ہے ۔ فلسطین میں حقوق نسواں اور نوآبادیاتی مخالف جدوجہد آپس میں جڑی ہوئی ہیں ، اور ہم صیہونی پروپیگنڈے کی خدمت کے لیے اپنی تحریک کے اغوا کو مسترد کرتے ہیں ۔

ہم فلسطینیوں کے قتل عام کا ذکر محض تعداد میں کرنے سے انکار کرتے ہیں جو ہماری انسانیت کو مجروح کرتا ہے ۔ یہاں تک کہ خبروں میں جو حیران کن اعدادوشمار ہم دیکھتے ہیں وہ زمین پر موجود لوگوں کے ساتھ ساتھ فلسطینی صحافیوں اور طبی عہدیداروں کی شہادتوں کی روشنی میں غلط ہیں ۔ ان کے مطابق ہزاروں لاپتہ افراد ہیں ، بہت سے جلد بازی میں دفن ہو گئے ، اور دیگر بغیر دستاویزات کے ملبے کے نیچے ہیں ۔ غزہ کے چوک ، فٹ پاتھ ، اسکول اور اسپتال سبھی اجتماعی قبریں بن چکے ہیں ۔ اگر ہم اس نسل کشی میں اپنے لوگوں کے روزمرہ کے مصائب بیان کریں تو ہمیں لامتناہی تقاریر اور ابدی درد کی ضرورت ہوگی ۔ ہمارے لوگوں کے نقصانات کا ایک آرکائیو مرتب کرنا کافی نہیں ہوگا ۔ ہند کی ماں کی چیخیں فلسطینی ماؤں کی چیخیں کے سمندر میں صرف ایک قطرہ ہیں ، اور ریما کے دادا کی ان کی 'روح کی روح' کو آخری الوداعی محض ہزاروں دیگر الوداع کی جھلک ہے ، جو ہسپتال کے گلیاروں ، تباہ شدہ گھروں اور خاموش دعاؤں میں کی گئی ہیں ۔

یہ ہمیں تکلیف دیتا ہے کہ جو لوگ قتل و غارت کے تحت ہیں وہ الوداعی اور غم کے لمحات میں اپنے کیمرے اپنے پیاروں کی لاشوں کی طرف اشارہ کرنے پر مجبور ہیں ۔ آپ کے لیے مقدس لمحات کی بے حرمتی کی گئی ہے ۔ فلسطینی انہیں 'ثابت' کرنے کے لیے دستاویز کرتے ہیں کہ یہ سب واقعتا ہو رہا ہے ۔ جن لوگوں نے اپنے پیاروں کو کھو دیا ہے انہیں سوگ منانے اور اپنے پیاروں کی مناسب تدفین کے حق سے محروم رکھا گیا ہے ۔ چونکہ مرنے والوں کی الوداعی کی رازداری کی خلاف ورزی کی گئی ہے ، اس لیے یکجہتی کرنے والے کم سے کم یہ کر سکتے ہیں کہ ان تصاویر کو عملی غم کی اشیا میں تبدیل نہ کریں ، بلکہ ہمارے غصے اور غم کو سیاسی کارروائی میں متحرک کریں ۔

ہم نسل کشی کے تحت فلسطینیوں کے مصائب کو رومانٹک بنانے کو مسترد کرتے ہیں ، کیونکہ ان کے پاس زندہ رہنے کی کوشش کرنے کے سوا کوئی چارہ نہیں بچا ہے ۔ پوری دنیا نے دیکھا ہے کہ فلسطینی خواتین ڈاکٹر زخمیوں کو بچانے کے لیے اپنی جانوں کو خطرے میں ڈال رہی ہیں ، اسرائیل کی مسلسل گیس کی ناکہ بندی کے درمیان خواتین اپنے خاندانوں کے لیے کھانا پکانے کے لیے جلانے کی لکڑی جمع کر رہی ہیں ، بے گھر خواتین عارضی خیموں میں روٹی بنا رہی ہیں ، اور شمالی غزہ میں ہماری مائیں امداد کی کمی اور غیر سنجیدہ امداد کے قطرے کے درمیان جانوروں کے چارے سے روٹی بنا رہی ہیں ۔ آپ نے دیکھا ہے کہ مائیں اشیا کی شدید قلت میں ڈایپر بناتی ہیں ، اور فلسطینی خواتین غزہ میں اسکولوں اور تعلیم کو صیہونی منظم طریقے سے نشانہ بنانے کے بعد بے گھر بچوں کو سبق دینے کے لیے رضاکارانہ طور پر کام کر رہی ہیں ۔ اس سے آپ کی تعریف نہیں بلکہ شرمندگی ہونی چاہیے ، اس تکلیف کو ختم کرنے میں ہر ایک کی ناکامی کی شرمندگی ، ہمارے لوگوں کی نسل کشی میں ملوث ہونے کی شرمندگی ، اور ہماری خواتین کو زندہ رہنے کے لیے اس عذاب کو برداشت کرنے پر مجبور کرنے کی شرمندگی۔

فلسطین کی آزادی اور ہمارے حق خود ارادیت کے لیے ہماری جدوجہد میں ، ہم پوری طرح سے واقف ہیں کہ ہماری تقدیر سوڈان اور کانگو ، ہیٹی اور ٹگرے ، کشمیر اور مغربی صحارا سے لے کر شام ، یمن ، افغانستان اور عراق تک دنیا بھر میں ہمارے مظلوم بہن بھائیوں کے ساتھ جڑی ہوئی ہے ۔ یہ سرمایہ دارانہ ، سامراجی ، نوآبادیاتی حکومتوں اور ان کی بربریت ، اور صیہونی بربریت کو معقول بنانے اور فنڈ دینے کی ان کی کوششوں کے خلاف ہے ، جو غزہ کو دنیا کے تمام مظلوم لوگوں کے لیے ایک سبق بنانے کی کوشش کر رہے ہیں جو مزاحمت کا راستہ منتخب کرتے ہیں ۔

ہمیں آج یہ تسلیم کرنا چاہیے کہ نوآبادیاتی طاقتیں فلسطین کے باہر اور اندر مزید جانیں لیں گی ، جب تک کہ ہم نسل کشی کو روکنے ، محاصرہ ختم کرنے اور خطے میں نوآبادیاتی منصوبے کو ختم کرنے کے لیے فوری اور تمام دستیاب ذرائع سے کارروائی نہ کریں ۔ جیسا کہ ہم پہلے زور دے چکے ہیں ، ہم اس بات کا اعادہ کرتے ہیں: ہماری تقدیر آپس میں جڑی ہوئی ہے ۔

انقلابی قوتوں کو متحرک کریں اور ان کے لیے کام میں اضافہ کریں؛

• فوری اور غیر مشروط جنگ بندی ۔

• زہ کی پٹی کا محاصرہ اٹھانا اور رفاہ بارڈر کو مستقل اور غیر مشروط طور پر کھولنا ، کیونکہ یہ لوگوں کی نقل و حرکت کا واحد راستہ ہے

• ایسے کاروبار بند کرو جو فلسطینی مصائب سے منافع کماتے ہیں ۔ اس میں ان لوگوں کا حساب رکھنا بھی شامل ہے جو غزہ چھوڑنے کے خواہاں فلسطینیوں کو مصری حکومت سے وابستہ ایک نجی کمپنی کو مضحکہ خیز رقم ادا کرنے پر مجبور کر رہے ہیں ، جو سترہ سالوں سے غزہ کی پٹی کی ناکہ بندی میں اسرائیل کے ساتھ تعاون کر رہی ہے ۔

• غزہ کی پوری پٹی میں زبردستی بے گھر ہونے والوں کی فوری واپسی ۔

• غزہ کی پٹی سے صیہونی افواج کے ذریعہ اغوا کیے گئے تمام قیدیوں کی فوری رہائی

• صیہونی ادارے کو ہتھیاروں کی فروخت کا خاتمہ ۔

•  اسرائیلی مصنوعات کا بائیکاٹ کریں اور قبضے کے ساتھ شراکت دار فرموں سے علیحدگی اختیار کریں ۔ 

• نسل کشی کی جنگ میں ملوث تمام افراد کو جوابدہ ٹھہرانا ، بشمول سیاست دانوں ، میڈیا پلیٹ فارمز اور بین الاقوامی تنظیموں کو ۔

• سیاسی مباحثوں کے نفاذ کو مسترد کرتے ہوئے جب کہ ہر روز سینکڑوں فلسطینیوں کو قتل کیا جا رہا ہے ۔ غزہ کی پٹی پر نسل کشی کے حملے کی آگ کے تحت مباحثوں میں شامل ہونے سے صرف اس کے لوگوں کے مصائب کو طول ملے گا ۔ اب سیز فائر کریں ۔

غزہ کی پٹی پر نسل کشی کے حملے کی آگ کے تحت مباحثوں میں شامل ہونے سے صرف اس کے لوگوں کے مصائب کو طول ملے گا ۔ اب سیز فائر کریں ۔

مزاحمت زندہ باد ۔ ہماری بین الاقوامی جدوجہد زندہ رہے ۔  نوآبادیاتی اور ظالمانہ حکومتیں ناقابل قبول ہیں ۔ جیلیں قابل قبول نہیں ہیں ۔  سرحدیں ناقابل قبول ہیں ۔ سرمایہ داری ناقابل قبول ہے ۔ سامراج ناقابل قبول ہے ۔ 

کوئی بھی آزاد نہیں ہے جب تک کہ ہم سب آزاد نہ ہوں

غزہ کے بغیر کوئی مستقبل نہیں

غزہ کے بغیر حقوق نسواں کی جدوجہد نہیں